विस्पति देवता जी कथा |
हिकरो शाहूकार माल जा जहाज़ भराए परे परे विल्हयात में वापार करण वेंदो हो , उतां अकीचर धन कमाए अची घर सुखी थींदो हो | पहिजो कुटुंब बि पालींदो हो ऐं खूब दान पुण्य भी कंदो हो | पर संदस इस्त्रीय खे इहा गाल कान वरनदी हुई ऐ कहिंखे दमरी ब दान न दीन्दी हुई | हिकरे दफे हमेशाये जे दस्तूर मौजूब शाहूकार माल जा जहाज़ भराए विल्हयात में वापार करण वियो | उहो विस्पत जो दीह हो | विरल भगवन हिक साधूअ जो रूप धारे हुन माई वटु आयो ऐ बिक्शा घुरयंई | माई ढाढी हठीली हुई | तै चयुस त मुखे अहेरी दुनिया खपे ही कान जेका बियांखे वाही विराए दियां | मुखे कहिंखे दमरी बि दान नाहे करणी | हे तू छाती चवीं | दूध पुट लक्ष्मी ता पापिया जे बी घर हुजे | अगर तोखे विट खा वाधिका धन आहे ता बखियन कहे मानी खराये , दुखियन लए धर्मशालाओं खोलए केतरियू विधिवाऊं पहेनजी जुवानी जलाये रहियूं आहिन उन्हेंखे परनाए ऐ बिया बी सुकत जा कम कर ता हिन लोक ऐं परलोक में तुहिंजो जस थिए | माई ढाढी हठीली हुई | तै चयुस ता मुखे अहेरी दुनिया खपे ही कण जेका बियांखे वाही विरहे दियां | हारें का अहेरी किरपा करियो के न दुनिया ही हूंदी न दान ही कन्दास | चञो जेकाढ़ः तुहिंजी अहेरी ही मर्ज़ी आहे ता सत वचन , इएन्हि थींदो | तू फिकट मुंहिंजो हिक चयो मञ | 7 विसपटून खार तहिकाए पोलो पाराये मॉस मची मदिरा वर्टाईजए ता तुहिंजो अगुरो तगुरो सब नास थी वेंदो | माईय ईएहि कयो | अञा छ विस्पतू बि कोना गुज़रियूं ता माई परलोक पधारे वाई अं साजो सामान अञर भितर थी वियो | होढा शाहकार जेका माल जा जहाज़ भराए विलायत में पिए वियो , हुनजो साजो सामान समड में बूढ़ी वियो , पारं लहरून लोढो लंघे मस मस अछि कंधीय ते पहुतो, छो ता हूँ खूब दान पुन कंदो हो तहिकरे विरल भगवान हुनजो वार विंगो न कयो | मून मथो पिटेन्दो जदाहे पहेजे घर आयो, ता हुनखे लहज जरूर आए, सिर्त्रिया जे अल्टी आराधना करण करे हुना सब गवये छड़ियो। धेया खे दिलदारी दया, भगवान जे भरें ते रजी रहियो। साहूकार रोज़ जंगल मान कठियों खरीन शहर में विकार वेंडो हो, ऐन दुखियां जा दीहा पियो गुजरिंदो हो हिक्रे दफे धेया बाबा खे लीलये चायो, अजू धुदु खैरन ते दिल तुम आहे, छोटा दुधु कहदे जाम दिया तुम वाया आहिन। पिरस वतु पैसा भी कोना हो, जो पहेंजे ही सिकिलाड़िया धेय खे दूध आरेन खड़े साघे, तहकरे जंगल में वाणी, पहेंजी पहाड़ियां जिंदगी खे याद करे रूरं लागो। उहो विस्पत जो दीहोन हो, ऐ विस्पर वीरल भगवान उन्ही साधुजे रूपा में अच्छा हुनखा पुचियाई, तू हिन अघोर वन में, माथे ते हाथू राखी कहरी चिता में वेथो आहिन। खतीर सजे वार्ता जिया जो तिया करे भुधाई। वेराल भगवान चायो, तुहिंजे सित्रिया जे अल्टी अरंधना करन करे ही सब थियो आहे, हरेन भी फ़िकिर ना कर, भगवान तोखे अगु खा बी अगुरू कांडो। तू फिकित मुहंजो चायो यार। वसंत ते वीरल भगवान जी कथा कांडो कर अनी बियांखे भी बुढाये। लो जी कर दखे ऐन भुगरा वठी, जल में, खांडू चिप्टी विजे परन भी पियांदो कर ऐन साजे संगत में विराय, ता तुहिंजा सब मनोरथ सिद्ध थेंडा। परां ते प्रेसन दी, कथिर चायो, तो मिखे ता भारिया मैं ऐत्री बी बचात कोना थी थिये जो पहिन्जे सिकिलाडिया हिक धेय्या खे दुधु वथे खराई साघा। साधु चायस, तो हिना विस्पत ते, तोखे हिन भारी मान 2 टका वधिका मिलांदा, जाहिमा ले जो दुधु वठी पहंजे धेय खे दिए, और ले जा सेसा वती, वीरल भगवन जी कथा कजय। बी विस्पत भी अच्छी वाये ऐ कथिरा खे उनह दी, बा टका वधिका मिलिया। लो जो दुधू वठी पहेंजी धेया खे दिनीन, आइन ले जी करी दखा ऐन भुगरा वठी, जल में खांडू चिप्टी विझी, परन कथा कायन, ऐसी सजिया संगत में विरयै। उना दिया खा पो हुनंजा दुखा दूर थियान लगा। पारा बाय विस्पात ते हुनंखा कथा करण चित ता लेई वाही। बिया दीन उते जे राजा, शहर में धधोरो घुमायो, के मान सुहरेन यज्ञ कायो आहे ऐसे सजे रायता मां वट अच्छा भोजन करे.करू बि चुल में बहे न नंगे। जेको भी हिन हुकुमा जी बरखिलाफी कांडो, तहिंके सोरिया ते चादायू वेंडो। बे दे सब रसो खायें राजा वट विया। पीयू ऐ धेय कुछ डर सान विया, ता हुनखे राजा पहेंजे घर में वाणी रसोई खराई। जधाईं मणि खाई उठिया, थडाहिन, रानिया जी नजर वनिन किलिया ते पई जते हुनजो नवलखो हर तंगियो पियो हो। चा दिसे ता उहो हार आहे ही कोन। हुनंखे पाक द के हीयू हार पीयू ऐन ढी छोरे विया आहिन, बिनी खे बंदिखाने में बंद काई। बाई निर्दोष अच्छी बेज़ार थिया, ऐन वीरल भगवान खे याद कयाओं। वेराल भगवान आची प्रगत थियो ऐन हुनके चायें, ता वेरल भगवान खे भूले चड़ियो आहे, ताइकरे तवंजो हीयू हाल थियो आहे। हरें भी फ़िकिर ना करियो, ईंदर विस्पत ते तवंखे ही तको जला जे फाटक वतु नज़र एन्दो। मधुमक्खी विस्पत आई आईन हुंके ही तको नजर आया। बहिरां हिक माई पिया लंघी। तहिंके साधु करे चायूं, भेरा टेक जे करी दखे ऐन भुघरा आरेन दे, पारा मैय्या को मानो। ताह कहो ता मान तवंजे वीरल भगवान खे कोना जरान। मान ता पहिंजे पुता जे कुंवर लाया कपड़ा पाई वतन वन, चो ता मुहिनजो लाल पुतो आजु शादी तो करे, ऐन रामंडी रही। थोड़े वक्त खा पोई बी मैं अच्छी लांगी। तहिंके उदास करे वंती करे चायूं, वीरल भगवान जे नाले, ले जे करी दाखा ऐन भुगड़ा आरें दियो। वीरल भगवान जो नलो बूढ़ी माई गढ़ गढ़ थियार्न लगी। मान ता कफन वथर्न पिये व्यास, छो ता मुहिनजो लाल डाल आजू मारी वियो आहे। ताह चायो, अवल ता तक दियो, मान तवाहंजो कम कांड। दख अनी बुघरा विठी, हुनानसां गडू कथा बुद्धर वही राही। जड़ कथा पूरी तुम, प्रसाद वती घर दन मोती, चा दिस ता काई खरीन राम राम सत पिया कांडा वनं। ताहिनते में काई भरे चायो, एडी लेने वाला, खिन भी तरसी कोना सघिया। तरसो ता साईं, मुखे पहिनजे लाल डाल हो मून ता देखरियो। कंधियु काई खरीन जमीन ता राखी। मैया जिये ही सेसा ऐन अमृत पहिनजे पुता जे मुहा में विजे, बलहार वन वेरल भगवान ता, मुर्दे में जान अच्छी वाही, ऐन मौच खश थींडी पहिनजे पुता खे वती वै हली। बी मैया जाह कोना मनियो, जियाही हुनाजो पुटु दुहिलन दमन साम घाडी ते वही तिवते वात आया, घोड़िया आहदी आदि है, जो घोटू धून वनी पता ते किरियो, अहारी का छोटा लगा जो मिनता में मेरी। माई विरलाप ऐन वाका करन लगी, वीरल भगवान आछी प्रगति थियो ऐन चायें, तो वेराल भगवान जो आपमन कायो आहे, हुनंजो चायो कोना मनो आहे, तहकरे तुहिनजी ही हलत तुम आहे। हरें भी जेल वट वाणी हुनंखा माफी घुरू ता तुहिनजी भाली थींदी। एट्रो चाई वेरल भगवान अंतरध्यान तु वियो। माई सिद्धो जेल जे फाटक वट अच्छी माफ़ी घुरी। ताई चायो, तो पहिंजे पुता जो लश घी और सुगंधी में विझी राखे चड़ियो। बाय विस्पात ते अच्छी कथा बुदो। माई इयाही कायो। मधुमक्खी विस्पत ते अच्छी कथा बुड़ी, घर में प्रसाद पांजे पुता जे मोह में विधाई ता मिला हिकदं उठी कड़ी थियो। माई वायरल भगवान जी वखरीन कंडी राही। दीयु गुज़िरियो, रात थी, वीरल भगवान राजा खे सोने में दर्शन दिनी चायो, तो जेके पीयू ऐन धेयू खे बंदिखाने में बैंड कायो आहे, से बाई निर्धोश आहिन। रानिया जो नौलाखो हर उनैया किलिया में तंगियाल आहे। सुभु थीन्देही बिनी खे आजाद कर। सुबुह तुम, रानिया पहिंजो नौलाखो हर सगिया किलिया में तंगियाल दिथो। राजा बिनी खे आजाद कायो। सुथा लता कपड़ा पराये, हद राज हद भाग दाई, धिया खे उचे कुल में परनायें। दाज में लाल जवाहर दिनयी। वायरल भगवान अहेरो ही आहे, जहेदियूं जहांजियूं मुरादून हूंदियो, उहे पोरन कांडो। जेको भी प्रेमी सचिया सिका, सचिया भावना सा, हिया कथा कांडो, ये बुढांडो, ये बियान खे करे बुद्धिएंडो, तहिनजियों सब मनोरथ सिद्ध थेंडा। बोल विस्पत वीरल भगवान की जय। |
Monday, 19 May 2014
Veeral Bhagwan Ji Katha in Devnagiri Script
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Thanks Kanu for posting this, do you have full Khata? in Devnagiri script, I want to do the Khata every Thursday, hence looking for full version, if you have can you please share it with me at Shanker.varandani@gmail.com
ReplyDeleteबहुत बहुत सुन्दर ये कार्य अत्यन्त सम्मानीय है। आपको साधुवाद
ReplyDeletePlz complete this katha
ReplyDeleteplease complete this katha
ReplyDeletePlease can send me full Katha, today itself I lost my printout and I do not have another one.
ReplyDeleteadwani_arti2021@rediffmail.com
It's a request
Ohh sorry send on adwaniarti2012@gmail.com
DeletePls send me dis full katha of veeral bhagwan n full aarti in devnagiri script on my email.id sapnarhm@gmail.com...n thank you
ReplyDeletePlz send me this full khata . It's incomplete
ReplyDelete